روانشناسی فوتبال در سنین پایه
دپارتمان علمی آی تی فوتبال (مقالات آموزشی) :
کارکردن با فوتبال نونهالان
به گزارش پایگاه علمی آی تی فوتبال، روان شناسان ورزش نباید از یاد ببرند که با گروه سنی نونهال کار می کنند و در مقام معلم و مربی باید در مداخلات روانی این موضوع را لحاظ کنند. در این سطح می توان بین که « تیم های جوان » با باشگاه های حرفه ای در ارتباط اند (هدف آن ها درجه بندی بازیکنان جوان است) و تیم های مستقل که فقط در یک رده بندی معینی شرکت می کنند، تمایزی پدید آورد. روان شناسان باید کارشان را با همه تیم ها در حالت مشابهی انجام بدهند؛ مگر با تیم هایی که در رده باشگاه های حرفه ای هستند یا آن هایی که نخبه تلقی می شوند. روان شناسانی که با تیم های نخبه کار می کنند، با انتظارات بالایی روبه رو هستند؛ به این معنا که در مداخلات روانی باید مجموعه ای از عوامل زمینه ای ویژه ای را به شمار آورند (برای مثال، معمولاً پس از کشف یک استعداد تازه، نخستین پیشنهادها برای بستن قرارداد ظاهر می شود، علاقه رسانه ها فزونی می گیرد، والدین باور می کنند که فرزند شان می تواند به ستاره بدل شود و مواردی از این دست).
همان گونه که در ادامه خواهیم دید، هنگامی که با بازیکنان جوان کار می کنیم، والدین عامل مهمی اند که باید آن ها را در نظر گرفت. فوتبال ورزشی است که در آن والدین (اساساً پدران) درگیری بیشتری دارند. بنابراین، روان شناسان باید در پی راهکارهایی برای پدران بازیکنان باشند تا آن ها احساس یکپارچگی بیشتری با باشگاه کنند و حضور مثبت تری داشته باشند. شور و عشقی که معمولاً والدین دارند، گاهی دید آن ها را به واقعیت تحریف می کند. بنابراین، فشاری که آن ها به فرزند شان اعمال می کنند و اشتیاق شان برای این که آن ها فوتبالیست های حرفه ای بشوند، افزایش می یابد. در این میان، روان شناسان ورزشی باید به این موضوع نیز بپردازند که موارد یاد شده بر عملکرد و سلامتی بازیکنان جوان اثر منفی نگذارند.
اهداف و وظایف روان شناس ورزشی نوجوانان و نونهالان
پرداختن به فوتبال معمولاً در سنین نوجوانی حدوداً ۶ سالگی و اغلب با شرکت در فعالیت های فوق برنامه یا بازی در مدارس فوتبال شروع می شود. در این مراحل آغازین، اهداف روان شناسان ورزشی شامل فعالیت های زیر است: شناسایی، انتخاب و ارتقای استعدادهای بالقوه، و تهیه و به کارگیری ابزارهای مداخلات روانی برای موقعیت های مختلف , کنترل سطوح برانگیختگی، اعتماد به نفس بالا، تمرکز جدی بر کار و ظرفیت بالای مواجهه با شکست اشاره کرد.
در کار روان شناختی با تیم های جوانان، ابزارهای مورد استفاده به امکانات باشگاه بستگی دارد. ساختار تیم های نو پا معمولاً به شدت متفاوت است. بنابراین، مطالعه اولیه بر روی ساختار تشکیلاتی باشگاه به این منظور که مداخلات روان شناختی در بهترین حالت به انجام رسند، حائز اهمیت است. این مطالعه غالباً می تواند بر اساس مداخلات روانی مستقیم با بازیکنان جوان یا بر پایه راهنمایی غیرمستقیم والدین و مربیان به وقوع بپیوندد. در اکثر موارد، نوع دوم (راهنمایی غیرمستقیم) برای باشگاهی که عملکرد صحیحی دارد، کافی است و برای این منظور که بچه ها بتوانند به رشد ورزشی خود دست یابند، قابل قبول است. تمرین هایی که در فوتبال نونهالان، روانشناس به مربیان و والدین پیشنهاد می دهند، برای آن ها بسیار اساسی است و باید این دانش را به گونه ای مناسب و روز آمد به کار برند. مربیان معمولاً برای بازیکنان جوان چهره هایی مورد احترام اند و اهمیت فراوانی در زندگی آن ها دارند. بنابراین، آن ها باید روان شناسی را به گونه ای مؤثر در تمرین و مسابقه به کار برند. در کار با نوجوانان باید جنبه های گوناگونی را در نظر گرفت؛ از جمله روی آوردن به فعالیت های شاد در تمرین (یادگیری از طریق بازی)، به کارگیری روش پاداش و تنبیه، برقراری ارتباطات کلامی و غیرکلامی. همچنین، به هر بازیکن نشان دهید چگونه نقشی را در تیم بر عهده گیرد و تمرین های ورزشی ویژه ای را برای نوجوانانی که کم تر مهارت دارند، طراحی کنید. گفت وگو با والدین معمولاً در ملاقات هایی صورت می گیرد که روان شناسان اهداف شان را به وضوح و با برنامه ریزی از پیش، در مکان باشگاه بیان می کنند . روان شناسان باید بر روی این دو جنبه در سراسر دوره ورزشی فوتبالیست ها کار کنند. مداخلات باید در یک زمینه کاملاً مشخص صورت گیرد و مجموعه ای از شرایطی که به خوبی درک و فهمیده شده نشان داده شود. این روند کمک می کند که راهنمایی صحیح تر صورت گیرد .از جمله این شرایط عبارتند از: فشار یا حمایت والدین، جهش در رشد جسمانی، سن بلوغ و بالغ شدن (تأثیر به هم تیمی ها)، عوض کردن مربی و روش تمرین، انتخاب بازیکنان برای تیم های برتر، اولین قراردادهای مالی، انتخاب تیم یا جایگزین کردن آن، تغییر در تیم ها، آسیب های ورزشی و بازنشستگی از فوتبال.
(منبع:perspolis.ipcce)